Micropolis

Fryderyk Wilhelm I

Wszystkie Mikronacje, kierujące się w swych działaniach
przede wszystkim miłością do międzynarodowego społeczeństwa,
wiarą w świetlaną przyszłość ponadpaństwowej współpracy
i przyrzekając sobie nawzajem wieczną przyjaźń oraz wsparcie,
przyjmują poniższy dokument, szanując jego postanowienia i idee,
jako wskazówkę i najwyższe dobro w dalszym wspólnym rozwoju Mikroświata.

Księga I
Postanowienia Wstępne

Wspólnota Paktu Wiedeńskiego, [zwana dalej Wspólnotą] powołana w celu budowy stabilnego Mikroświata, poprzez ochronę godności i podstawowych praw należnych człowiekowi, umożliwienia swobodnej wymiany poglądów, zapewnienia obiektywnej mediacji w kwestiach ponadpaństwowych, pomocy w efektywnym i słusznym dla kraju oraz obywateli sprawowaniu władzy oraz konstrukcji sieci wzajemnych powiązań na tle prawnym, ekonomicznym, a nade wszystko społeczno-kulturowym, pomiędzy narodami całego Mikroświata, jest wspólnym dobrem wszystkich jej członków, którzy zobowiązują się do rzetelnej pracy na rzecz zbiorowości nacji w niej zebranych.

Art. 2.
Wspólnota zobligowana jest pielęgnować i dbać o wartości, na straży których stoi – dopilnować równości i przyjacielskiej współpracy w relacjach pomiędzy państwami członkowskimi.

Art. 3.
Wspólnota zapewnia wszystkim swoim członkom suwerenność i dbałość o godność i honor, cechujący państwa prawa, zarówno na forum dyplomatycznym, jak i poprzez działania zbrojne.

Art. 4.
Członkowie Wspólnoty, jako część ogromnego, ponadkulturowego społeczeństwa, w razie potrzeby i na miarę swych możliwości, mają obowiązek udzielić pomocy militarnej, wsparcia pieniężnego, bądź też każdej innej formy pomocy gospodarczej, zbrojnej czy dyplomatycznej, gdy inny członek wyraźnie o taką pomoc poprosi.

Art. 5
Członkowie Wspólnoty zobowiązują się przestrzegać ustanowionych przez Wspólnotę praw oraz dbać i chronić, zarówno jej struktur wewnętrznych, instytucji zewnętrznych, jak i krzewionych przez nią idei.

Art. 6.
Członków Wspólnoty obowiązuje bezwzględny zakaz stosowania we wzajemnych stosunkach siły militarnej, gróźb, prób zastraszania i każdej innej od uczciwej negocjacji, formy czy sposobu wpłynięcia na jakąkolwiek z decyzji narodu zrzeszonego w ramach Wspólnoty.

Księga II
Struktury Wspólnoty

Rodział I
Prezydent Wspólnoty

Art. 7.
Organem władzy wykonawczej Wpólnoty jest Prezydent Wspólnoty [zwany dalej Prezydentem].

Art. 8.
1.Prezydent jest przedstawicielem Wspólnoty poza granicami państw członkowskich, odpowiedzialnym za propagowanie jej celów i opiekę nad wszystkimi strukturami oraz instytucjami, składającymi się na jej aparat administracyjno-decyzyjny.
2.Prezydent organizuje agendy oraz aparaty instytucji pomocniczych Wspólnoty i sprawuje opiekę nad ich pracami.

Art. 9.
Na Prezydenta wybrany może zostać każdy obywatel państwa członkowskiego, wykazujący się bezstronnością, trzeźwością umysłu i umiejętnością odróżnienia interesu własnego oraz kraju, czy nacji z którego się wywodzi od interesu całej Wspólnoty, bez względu na pełnione przezeń funkcje publiczne.

Art. 10.
Prezydent może powoływać i odwoływać swych zastępców i pełnomocników według własnego uznania w tej kwestii.

Art. 11.
1.Prezydent wybierany jest poprzez tajne głosowanie na roczną kadencję.
2.Do wyłonienia Prezydenta potrzebna jest minimalnie większość głosów w stosunku dwa do trzech.

Art. 12.
1.Głosowanie winno zostać zarządzone nie później niż siedem dni przed końcem kadencji obecnie urzedującego prezydenta i nie wcześniej niż dwa tygodnie przed.
2.Głosowanie winno być poprzedzone trzydniowym okresem zgłaszania kandydatur.
3.Każdy z członków może zgłosić najwyżej dwie kandydatury.

Art. 13.
1.Prezydent może sprawować swą funkcję jedynie przez dwie kadencje pod rząd.
2.Łączny czas sprawowania urzędu Prezydenta jest nieograniczony, z uwzględnieniem ust. 1 niniejszego artykułu.

Art. 14.
Prezydent może zostać odwołany we wcześniejszym terminie, jedynie poprzez rajne głosowanie, przemawiające na jego niekorzyść większością głosów w stosunku trzy do czterech, zainicjowane wnioskiem minimum jednej trzeciej wszystkich członków wspólnoty, upoważnionych do głosu.

Art. 15.
1.Prezydent konstruuje i wydaje Dekrety Prezydenckie z mocą ustawy.
2.Dekret Prezydencki staje się wiążący, jeżeli w ciągu dwudziestu czterech godzin od ukazania się na forum, nie zostanie zgłoszone weto, któregoś z członków.
3.Jeżeli zgłoszone zostanie weto, rozpoczyna się głosowanie, które trwa czterdzieści osiem godzin od ukazania się na forum wniosku, deklarującego decyzję danego członka o użyciu w/w prawa..
4.Dekret Prezydencki staje sie wiążący, jeśli opowie się za nim zwykła większość członków.

Art. 16.
1.Głosowanie nad Dekretem Prezydenckim może zostać przedłużone do siedemdziesięciu dwóch godzin, na wniosek członka.
2.Głosowanie zostaje przedłużone automatycznie po złożeniu wniosku przez członka.

Art. 17.
1.Głosowanie może zostać przedłużone o określony, dłuższy niż siedemdziesiąt dwie godziny, okres czasu, na uzasadniony wniosek członka i za zgodą Prezydenta.
2.Czas na oddanie głosu nie może łącznie przekroczyć pięciu dób.

Art. 18.
1.Prezydent wydaje upomnienia członkom, którzy złamali prawo Wspólnoty – szczególnie w sposób wyjątkowo rażący, odnoszący się do najważniejszych aspektów funkcjonowania Wspólnoty, bądź wykazujących karygodny brak aktywności.
2.Każde kolejne upomnienie może zostać wydane danemu członkowi, najwcześniej trzydzieści dni od ukarania go poprzednim.

Art. 19.
1.Otrzymanie trzeciego upomnienia jest równoznaczne z obniżeniem wartości głosu ukaranego do połowy całego głosu, na okres połowy roku.
2.Na ukaranie członka Wspólnoty trzecim upomnieniem zgodzić się musi przynajmniej połowa wszystkich członków Wspólnoty, poprzez głosowanie, trwające czterdzieści osiem godzin od pojawienia się na forum treści upomnienia.
3.Głosowanie nad ukaraniem członka Wspólnoty trzecim upomnieniem nie może zostać w żaden sposób przedłużone.

Art. 20.
Otrzymanie czwartego upomnienia jest równoznaczne z odebraniem na okres połowy roku możności oddania głosu oraz obniżeniem na stałe wartości głosu ukaranego członka do połowy całego głosu.

Art. 21.
Otrzymanie piątego upomnienia jest równoznaczne z wydaleniem ukaranego członka ze struktur Wspólnoty.

Art. 22.
Sankcje płynące z otrzymania przez państwo członkowskie upomnienia, mogą być modyfikowane i dostosowywane do indywidualnych sytuacji na wniosek Prezydenta i za zgodą zwykłej większości członków.

Art. 23
Prezydent może stosować również inne środki prawne i dyplomatyczne, służące ukaraniu członka Wspólnoty, jednakże wyłącznie za zgodą większości głosów w stosunku dwa do trzech.

Art. 24
1.Prezydent jest zobowiązany składać copółroczny raport z działań Wspólnoty.
2.Prezydent winien złożyć dodatkowy raport na koniec swej kadencji.

Rozdział II
Rada Wspólnoty

Art. 25.
Rada Wspólnoty Paktu Wiedeńskiego [zwana dalej Radą] jest strukturą Wspólnoty, odpowiedzialną za konstrukcję projektów Uchwał Wspólnoty.

Art. 26.
1.W Radzie zasiąść może najwyżej jeden przedstawiciel każdego z członków Wspólnoty.
2.Radnych delegują państwa członkowskie, na drodze wyborów, bądź odpowiedniej nominacji.

Art. 27.
Obradom rady przewodniczy Prezydent.

Art. 28.
1.Głosowanie nad projektem uchwały toczy się w sposób określony w art. 15., art. 16. oraz art. 17. na wniosek Prezydenta.
2.Uchwała Wspólnoty staje się wiążąca, gdy za projektem opowie się większość członków w stosunku dwa do trzech.

Rozdział III
Senat Wspólnoty

Art. 29.
Senat Wspólnoty Paktu Wiedeńskiego [zwany dalej Senatem] jest organem władzy ustawodawczej Wspólnoty.

Art. 30.
W Parlamencie zasiadają przedstawiciele państw członkowskich [zwani dalej Senatorami].

Art. 31.
Senatorzy wybierani są w powszechnych wyborach, organizowanych samodzielnie przez władze państwa członkowskiego, na roczną kadencję.

Art. 32.
1.Liczba delegowanych Senatorów zależna jest od aktywności obywateli danego państwa.
2.W przypadku, gdy aktywni obywatele stanowią nie więcej niż trzydzieści procent całkowitej populacji danego kraju, która nie przekracza dwudziestu obywateli członek może delegować jednego Senatora.
3.W przypadku, gdy aktywni obywatele stanowią nie więcej niż trzydzieści pięć procent całkowitej populacji danego kraju, która wynosi od dwudziestu jeden do stu obywateli, członek może delegować jednego Senatora.
4.W przypadku, gdy aktywni obywatele stanowią nie więcej niż czterdzieści procent całkowitej populacji danego kraju, która wynosi powyżej stu obywateli, członek może delegować jednego Senatora.
5.W przypadku, gdy aktywni obywatele stanowią od trzydziestu jeden do pięćdziesięciu procent całkowitej populacji danego kraju, która nie przekracza dwudziestu obywateli, członek może delegować dwóch Senatorów.
6.W przypadku, gdy aktywni obywatele stanowią od trzydziestu sześciu do pięćdziesięciu pięciu procent całkowitej populacji danego kraju, która wynosi od dwudziestu jeden do stu obywateli, członek może delegować dwóch Senatorów.
7.W przypadku, gdy aktywni obywatele stanowią od czterdziestu jeden do sześćdziesięciu procent całkowitej populacji danego kraju, która wynosi powyżej stu obywateli, członek może delegować dwóch Senatorów.
8.Jeżeli aktywni obywatele stanowią ponad pięćdziesiąt procent całkowitej populacji danego kraju, która nie przekracza dwudziestu obywateli, członek może delegować trzech Senatorów.
9.Jeżeli aktywni obywatele stanowią ponad pięćdziesiąt pięć procent całkowitej populacji danego kraju, która wynosi od dwudziestu jeden do stu obywateli, członek może delegować trzech Senatorów.
10.Jeżeli aktywni obywatele stanowią ponad sześćdziesiąt procent całkowitej populacji danego kraju, która przekracza stu obywateli, członek może delegować trzech Senatorów.

Art. 33.
1.Nie później niż dziesięć dni przed końcem kadencji aktualnie obradującego Senatu, Prezydent zdaje raport, w którym określa procent aktywnych obywateli w całkowitej populacji każdego z państw członkowskich.
2.Zatwierdzenie raportu odbywa się według procedur opisanych w art. 15 i art.16.
3.W przypadku, gdy raport nie zostanie zatwierdzony do czasu wygaśnięcia mandatów obecnie obradujących Senatorów, za wiążący uznaje się pierwszy raport przygotowany przez Prezydenta.

Art. 34.
1.Wybory do Senatu winny zostać zorganizowane nie wcześniej niż na pięć dni przed końcem kadencji aktualnie obradującego Senatu i nie później niż na dwa dni po wygaśnięciu mandatów aktualnie obradujących Senatorów.
2.Czas na oddanie głosu reguluje Prezydent w odpowiednim Dekrecie, przy czym nie powinien on trwać krócej niźli siedemdziesiąt dwie godziny, ani dłużej niż tydzień.
3.Wyniki wyborów w każdym z państw członkowskich, przekazywane są na ręce Prezydenta, który jest odpowiedzialny za poprawny przebieg całego plebiscytu.
4.Wyniki wyborów winny ukazać się nie później niż w siedemdziesiąt dwie godziny od zakończenia głosowania.

Art. 35.
1.Jeżeli Prezydent nie stwierdzi żadnych nieprawidłowości, wyniki plebiscytu są wiążące.
2.W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości na jakimkolwiek etapie przebiegu wyborów, Prezydent jest zobligowany osobiście zadbać o powtórzenie plebiscytu w państwie członkowskim, w którym do owych uchybień doszło.

Art. 36.
1.Obradom Senatu przewodniczy Konsul Senatu [zwany dalej Konsulem].
2.Konsul wybierany jest poprzez głosowanie na pierwszej sesji Senatu nowej kadencji, spośród obecnych na sesji Senatorów..
3.Konsul zostaje wybrany, jeśli za jednym z kandydatów opowie się zwykła większość Senatorów.

Art. 37.
1.Konsul jest przedstawicielem Senatu przed całą Wspólnotą.
2.Konsul jest zobowiązany na koniec każdej sesji składać na ręce Prezydenta raport z działań Senatu.

Art. 38.
1.Senat zbiera się co kwartał na tygodniowej sesji.
2.Sesja może zostać przedłużona odpowiednim Dekretem Prezydenckim na wniosek Konsula Senatu, jeżeli wymaga tego sytuacja.

Art. 39.
1.Senat konstruuje projekty Ustaw.
2.Ustawa staje się wiążąca, jeśli za projektem opowie się większość Senatorów, przynajmniej w stosunku dwa do trzech i zostanie podpisana przez Prezydenta.
3.Jeżeli Prezydent odmówi podpisania Ustawy, ponownie rozpatruje ją Senat.
4.Jeśli Prezydent ponownie odmówi podpisania Ustawy, projekt zostaje poddany regularnemu głosowaniu, przy czym Ustawa staje się wiążąca, gdy opowie się za nią zwykła większość członków Wspólnoty.

Art. 40.
Prezydent może zwoływać dodatkowej sesje Senatu, jeśli uzna, że nastąpiła taka potrzeba.

Art. 41.
1.Jeśli Prezydent, bądź zwykła większość członków Wspólnoty uzna iż dana kwestia winna być poddana obradom Senatu, przedmiot dyskusji dodawany jest do porządku obrad trwającej aktualnie sesji, bądź w trybie natychmiastowym zwoływana jest sesja dodatkowa.
2.Data rozpoczęcia sesji dodatkowej wspomnianej w ust. 1. niniejszego artykułu, ustalana jest odpowiednim Dekretem Prezydenckim.
3.Dla Dekretu Prezydenckiego opisanego w ust. 2. niniejszego artykułu, używa się procedur spisanych w artykułach 15. i 16.

Rozdział IV
Mikroświatowy Trybunał Sprawiedliwości

Art. 42.
Mikroświatowy Trybunał Sprawiedliwości [zwany dalej Trybunałem Sprawiedliwości] jest instytucją odpowiedzialną za arbitraż w konfliktach pomiędzy państwami oraz za interpretację prawa międzynarodowego.

Art. 43.
1.Trybunał Sprawiedliwości liczy sobie czterech sędziów oraz przewodniczącego.
2.Członkowie Trybunału Sprawiedliwości wybierani są przez Senat na roczną kadencję.
3.Wybory winny odbyć się na ostatniej przed końcem kadencji Trybunału Sprawiedliwości sesji Senatu.
4.Członków wybiera się pojedynczo, spośród kandydatów zgłoszonych przez państwa członkowskie.
5.Kandydat musi uzyskać zwykłą większość głosów, aby zostać wybranym na członka.

Art. 44.
1.Przewodniczącego Trybunału Sprawiedliwości wybierają członkowie poprzez tajne głosowanie.
2.Kandydat na przewodniczącego Trybunału Sprawiedliwości winien uzyskać zwykłą większość głosów.

Art. 45.
Trybunał Sprawiedliwości rozpatruje dane wnioski, zgłoszone przez pojedynczych członków, Prezydenta, Konsula, bądź każde inne państwo, które uznało jego zwierzchnictwo, poprzez ratyfikowanie odpowiedniego dokumentu.

Art. 46.
1.Arbitraż następuje na wniosek Prezydenta, bądź państwa członkowskiego, będącego stroną w konflikcie.
2.Arbitraż nie wymaga zgody drugiej strony konfliktu, jeśli w odpowiednim akcie prawnym, bądź poprzez ratyfikację tej Karty, uznała ona Trybunał Sprawiedliwości za wiążący organ władzy sądowniczej.

Art. 47.
Decyzja Trybunału Sprawiedliwości jest wiążąca.

Księga III
Członkowie Wspólnoty

Art. 48.
Członkostwo we Wspólnocie może zostać przyznane każdej zbiorowości, która uważa się za organizację państwową, uznaje zwierzchnictwo co najmniej jednego organu władzy wykonawczej i sądowniczej, posiada system informatyczny, umożliwiający wewnętrzną komunikację oraz dostarczający infromacje na temat struktur oraz działań danej zbiorowości, posiada aktywnych obywateli identyfikujących się ze w/w organizacją.

Art. 49.
Za członka Wspólnoty nie może zostać uznana zbiorowość, szerząca ideologię nazistowską, rasistowską, bądź inne poglądy propagujące jakikolwiek przejawe dyskryminacji mniejszości religijnych, kulturowych, filozoficznych, czy którejś z grup społecznych. Za członka Wspólnoty nie może zostać również uznana zbiorowość, która ma na celu stosować, bądź już stosuje politykę przemocy i za nic ma sobie ludzką godność, wolność słowa, wolność osobistą, czy kwestionują prawa do prywatności i własności.

Art. 50.
1.Członkostwo we Wspólnocie przyznaje się na podstawie wniosku, złożonego przez kandydata na ręce Prezydenta.
2.Prezydent zobowiązany jest złożyć raport na temat funkcjonowania danej zbiorowości i wydać Dekret Prezydencki, którym przyjmuje bądź nie przyjmuje danego kandydata do Wspólnoty.
3.Wobec Dekretu Prezydenckiego opisanego w ust. 2. niniejszego artykułu, stosuje się procedury zawarte w artykułach 15., 16. i 17.

Art. 51.
1.Po przyjęciu kandydata do Wspólnoty, wkracza on w miesięczny okres przejściowy.
2.Przyjęcie kandydata do Wspólnoty jest równoznacze z uznaniem jego państwowości przez wszystkie kraje członkowskie.
3.W okresie przejściowym nowoprzyjęty członek może zostać wydalony ze Wspólnoty Dekretem Prezydenckim, który automatycznie staje się wiążący.
3.Niniejszy artykuł nie dotyczy państw, które ratyfikowały Pakt Wiedeński oraz państw, które wstępują do Wspólnoty w przeciągu pierwszych dwóch tygodni jej istnienia.

Art. 52.
Członkowie delegują maksymalnie trzech Reprezentantów.

Art. 53.
Reprezentanci są przedstawicielami państw członkowskich we Wspólnocie.

Art. 54.
1.Prezydent może odebrać Reprezentatowi prawo do wypowiedzi w odpowiednim Dekrecie Prezydenckim.
2.Wspomniany w ust. 1. niniejszego artykułu Dekret Prezydencki staje się wiążący wraz z datą wydania.

Księga IV
Postanowienia Końcowe

Art. 55.
Wspólnota jest otwarta dla wszystkich mikronacji, bez względu na język, czy kulturę, w której działają, jeśli nie kłóci się to z art. 49. niniejszej Karty.

Art. 56.
1.Depozytariuszem Karty Statuowej Wspólnoty jest Prezydent.
2.Do czasu objęcia funkcji przez Prezydenta, depozytariuszem niniejszej Karty jest Rząd Federalny Zjednoczonego Królestwa Brugii.

Art. 57.
Pierwszym Prezydentem Wspólnoty na okres trzech miesięcy winien zostać przywódca jednego z państw ratyfikujących Pakt Wiedeński.

Art. 58.
Wszelkie zmiany niniejszej Karty Statutowej mogą być dokonywane za zgodą większości członków Wspólnoty w stosunku trzy do czterech.

Statut został ratyfikowany przez :

Krandans

Przez Brezno [link widoczny dla zalogowanych] przebiega słowacka [link widoczny dla zalogowanych] droga krajowa nr 66 z Bańskiej Bystrzycy do Popradu, z którą łączą się lokalne drogi nr 529 z Hriňovej i nr 530 z Tisovca. Przez miasto przebiega również linia kolejowa z [link widoczny dla zalogowanych] Bańskiej Bystrzycy do Margecan.